شما جوانان عزیز باید به خاطر داشته باشید که والدین شما انسان هاى معصوم نیستند.بنا بر این هم داراى صفات برجسته و نیک وهم داراى نقاط ضعفند.حـال اگر نقاط ضعف آنها در خصوص کار شما و یا در طرز رفتارشان با شما آشکار شود, بهتر این است که با واقع بینى با آن برخورد کنید و این نقص را طبیعى بدانید.در ضـمن, خصلت هاى برجسته و نیک آنان, محبت پاک و بى آلایششان به شما، به خصوص مواظبتى را کـه از ابـتـداى طـفولیت تا کنون در باره ی شما داشته اند از نظر دور ندارید, آن را به خاطر داشته باشید و همواره از آنان قدردانى نمایید.بـه هـر حـال در جامعه امکانات زندگى و تحصیل براى همه یکنواخت و یکسان نبوده و بعضى از والـدیـن بـه ایـن مسائل آگاه نیستند و یا آموزش هاى لازم را در این باره ندیده اند و آشنا به مسائل جوانان نمى باشند و در باره ی رفتار و کردار صحیح , آگاهى ندارند.از طـرفـى بـایـد بـا کمال میل و رغبت از راهنمایی ها و اندرزهاى دلسوزانه و مفید آنان که حاصل چـندین سال تجربه گذراندن عمر آنان است, بهره گیرید و در مواقعى که احیاناً با شما برخوردى تـند مى کنند, چشم پوشى نمایید و ازخود، خونسردى لازم را نشان دهید, اگر هم لغزشى دارند, محترمانه و به طور غیر مستقیم به آنان گوشزد نمایید.هـرگـز نـگذارید که والدین از شما آزرده خاطر شوند, چرا که در قرآن مجید, سفارش هاى زیادى دربـاره ی پـدر و مـادر شـده اسـت, حـتـى در برخوردها از گفتن کوچکترین سخن نامناسب, چون اف که حاکى از تنفر و دلتنگى از آنان است, به شدت نهى گردیده است